De Laugavegur (2)

Van Þórsmörk naar Emstrur + Emstrur naar Alfavatn

We schreven hier al over de Fimmvörðuháls die we voor deze twee prachtige etappes liepen. En we zullen beginnen met dag 2 naar de berghut Emstrur, door een landschap wat meermalen te vergelijken is met de maan.

De Zwitsers en Duitser die ook de route in deze ‘omgekeerde’ richting liepen gaan een stuk eerder weg dan ik dat doe. Ik vind het heerlijk om op de camping al die ochtendtaferelen te zien en doe het lekker rustig aan. Tijd zat en hé, je bent op IJsland!

De dag begint met een klim door het groene Þórsmörk met mooie uitzichten en een (tevens eerste) rivierdoorsteek. Het ijskoude gletsjerwater komt nog niet tot de knieën. Maar toch is dit wel spannend, als je uitglijd en je droge spullen komen daardoor in het water is dat geen pretje. Het gaat echter prima op mijn Crocs … ja, ja, I know 😉

De 16 kilometer van vandaag zijn mede door het mooie weer prachtig. Maanlandschap wisselt zich af met lieflijke riviertjes en stukken groen. Aan het einde van de etappe staan me echter toch wel weer wat klimmetjes te wachten. Vooral de laatste kilometer heeft een niet echt fijne puinhelling om te overwinnen. Ach, ben ik die enge brug en die kettingen langs die kolkende rivier van net tenminste weer vergeten. Aangekomen bij Emstrur, 16,2 km en 620 hoogtemeters later smaakt dat pilsje prima!

Emstrur naar Alfavatn

Na een heerlijke nachtrust pak ik weer op mijn gemak mijn spullen in. Sjonge, wat is het warm als ik van de hut begin aan een korte klim. Ik beland al snel op een grijze stenenvlakte en de Duitser haalt me met lange passen in. Goh, was ik eerder weg gegaan? Ik heb bereik met mijn telefoon en moet meteen aan het werk vanwege een boeking en wat vragen in de mail. Kan daar in de zon met vergezichten naar besneeuwde bergen wel van genieten, ‘thuiswerken’ zijn we inmiddels wel gewend toch?

Deze etappe is ook zo’n 16 kilometer lang maar heeft maar 290 hoogtemeters. Erg relaxed, al zit hier ook de pittigste rivierdoorsteek van alle etappes in. Als ik via een eilandje aan de overkant ben gekomen staan er een paar rotsen die de ultieme opdroog en lunchplek zijn. Heerlijk zit ik daar een uurtje te genieten, na me wederom goed te hebben ingesmeerd.

De grote hut en camping liggen op een open vlakte aan het meer. Het waait dan ook enorm maar in een spaarzaam windstil moment zie ik kans mijn tentje op te zetten. Veel leuke en nieuwe mensen ontmoet ik hier, die dus allemaal de andere richting opgaan. Er is ruilhandel tussen mij en een Hongaar, ik leen zijn powerbank en hij krijgt van mij een Adventure Food maaltijd. Daarna plakken we samen nog even een lekke slaapmat van de Spanjaarden die net aankomen. Het leven is mooi en gelijkgestemden hier kijken niet naar grenzen of afkomst maar helpen elkaar wanneer nodig.

Zo hoort dat.

Hier ga je verder naar de etappes naar Hraftinusker én natuurlijk de kers op de taart, de waanzinnige etappe naar Landmannalaugar.